1. ความยั่งยืนของวัตถุดิบ
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารจากใยไผ่
ไม้ไผ่เป็นทรัพยากรหมุนเวียนที่มีอัตราการเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยทั่วไปสามารถเจริญเติบโตได้ภายใน 3-5 ปี ประเทศของฉันมีทรัพยากรไม้ไผ่มากมายและมีการกระจายอย่างกว้างขวาง ซึ่งให้การรับประกันวัตถุดิบที่เพียงพอสำหรับการผลิตเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารจากใยไผ่ นอกจากนี้ ไม้ไผ่ยังสามารถดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์และปล่อยออกซิเจนออกมาในระหว่างการเจริญเติบโต ซึ่งส่งผลดีต่อการกักเก็บคาร์บอนต่อสิ่งแวดล้อม
มีความต้องการที่ดินค่อนข้างต่ำและสามารถปลูกได้ในภูมิประเทศต่างๆ เช่น บนภูเขา มันไม่ได้แข่งขันกับพืชอาหารเพื่อหาทรัพยากรที่ดินที่เหมาะแก่การเพาะปลูก และสามารถใช้ประโยชน์จากที่ดินชายขอบอย่างเต็มที่เพื่อส่งเสริมความสมดุลของระบบนิเวศ
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติก
มาจากผลิตภัณฑ์ปิโตรเคมีเป็นหลัก ปิโตรเลียมเป็นทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียน ด้วยการขุดและการใช้ประโยชน์ ปริมาณสำรองก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง กระบวนการขุดของบริษัทจะก่อให้เกิดความเสียหายต่อสภาพแวดล้อมทางนิเวศ เช่น การพังทลายของดิน การรั่วไหลของน้ำมันในทะเล ฯลฯ และยังจะใช้พลังงานและทรัพยากรน้ำเป็นจำนวนมากอีกด้วย
2. ความสามารถในการย่อยสลาย
ใยไผ่บนโต๊ะอาหาร
มันค่อนข้างง่ายที่จะย่อยสลายในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ โดยทั่วไปสามารถย่อยสลายเป็นสารที่ไม่เป็นอันตรายได้ภายในเวลาไม่กี่เดือนถึงไม่กี่ปี และในที่สุดก็กลับคืนสู่ธรรมชาติ มันจะไม่คงอยู่เป็นเวลานานเหมือนภาชนะพลาสติกบนโต๊ะอาหาร ก่อให้เกิดมลพิษยาวนานต่อดิน แหล่งน้ำ ฯลฯ ตัวอย่างเช่น ภายใต้สภาวะการหมัก ภาชนะบนโต๊ะอาหารที่ทำจากเส้นใยไม้ไผ่สามารถย่อยสลายและนำไปใช้โดยจุลินทรีย์ได้ค่อนข้างรวดเร็ว
หลังจากการย่อยสลาย มันสามารถให้สารอาหารอินทรีย์บางชนิดแก่ดิน ปรับปรุงโครงสร้างของดิน และเป็นประโยชน์ต่อการเจริญเติบโตของพืชและวงจรของระบบนิเวศ
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติก
ภาชนะพลาสติกบนโต๊ะอาหารส่วนใหญ่ย่อยสลายได้ยากและอาจอยู่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติเป็นเวลาหลายร้อยหรือหลายพันปี เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติกที่ถูกทิ้งจำนวนมากจะสะสมในสิ่งแวดล้อม ก่อให้เกิด "มลพิษสีขาว" ทำให้เกิดความเสียหายต่อภูมิทัศน์ และยังจะส่งผลกระทบต่อการซึมผ่านของอากาศและความอุดมสมบูรณ์ของดิน ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการเจริญเติบโตของรากพืช
แม้แต่เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติกที่ย่อยสลายได้ เงื่อนไขการย่อยสลายยังค่อนข้างเข้มงวด โดยต้องใช้อุณหภูมิ ความชื้น และสภาพแวดล้อมของจุลินทรีย์ที่เฉพาะเจาะจง ฯลฯ และมักจะเป็นเรื่องยากที่จะบรรลุผลการย่อยสลายในอุดมคติอย่างเต็มที่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ
3. การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของกระบวนการผลิต
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารจากใยไผ่
กระบวนการผลิตส่วนใหญ่ใช้เทคโนโลยีการประมวลผลทางกายภาพ เช่น การบดไม้ไผ่ด้วยเครื่องจักร การสกัดเส้นใย ฯลฯ โดยไม่เติมสารเคมีมากเกินไป และมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมค่อนข้างน้อย
การใช้พลังงานในกระบวนการผลิตค่อนข้างต่ำ และมลพิษที่ปล่อยออกมาก็น้อยลงเช่นกัน
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติก
กระบวนการผลิตต้องใช้พลังงานจำนวนมากและปล่อยมลพิษต่างๆ เช่น ก๊าซเสีย น้ำเสีย และของเสียตกค้าง ตัวอย่างเช่น สารประกอบอินทรีย์ระเหยง่าย (VOCs) ถูกสร้างขึ้นในระหว่างการสังเคราะห์พลาสติก ซึ่งก่อให้เกิดมลพิษต่อสภาพแวดล้อมในชั้นบรรยากาศ
ภาชนะพลาสติกบางชนิดอาจเติมพลาสติไซเซอร์ สารเพิ่มความคงตัว และสารเคมีอื่นๆ ในระหว่างกระบวนการผลิต สารเหล่านี้อาจถูกปล่อยออกมาระหว่างการใช้งาน ก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม
4. ความยากในการรีไซเคิล
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารจากใยไผ่
แม้ว่าระบบรีไซเคิลบนโต๊ะอาหารที่ทำจากเส้นใยไม้ไผ่ในปัจจุบันยังไม่สมบูรณ์แบบ เนื่องจากส่วนประกอบหลักคือเส้นใยธรรมชาติ แม้ว่าจะไม่สามารถรีไซเคิลได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ก็สามารถย่อยสลายได้อย่างรวดเร็วในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ และจะไม่สะสมเป็นเวลานานเช่นภาชนะพลาสติกบนโต๊ะอาหาร .
ด้วยการพัฒนาเทคโนโลยี จึงมีศักยภาพในการรีไซเคิลวัสดุเส้นใยไม้ไผ่ในอนาคต สามารถใช้ในการผลิตกระดาษ แผ่นใยไม้อัด และสาขาอื่นๆ
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติก
การรีไซเคิลภาชนะพลาสติกบนโต๊ะอาหารเผชิญกับความท้าทายมากมาย พลาสติกประเภทต่างๆ จำเป็นต้องรีไซเคิลแยกกัน และต้นทุนการรีไซเคิลก็สูง นอกจากนี้ ประสิทธิภาพของพลาสติกรีไซเคิลจะลดลงในระหว่างกระบวนการแปรรูปใหม่ และเป็นการยากที่จะเป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวัสดุดั้งเดิม
เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารพลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งจำนวนมากจะถูกทิ้งตามต้องการ ซึ่งยากต่อการรีไซเคิลในลักษณะรวมศูนย์ ส่งผลให้อัตราการรีไซเคิลต่ำ